நாக முத்து

நிலவு வழிகிற பனங்காட்டில்
நீயும் நானும்
கைகள் கோர்த்து காத்திருந்தோம்
முத்து உமிழ
ஊர்ந்து விரைகிற
நாகத்தின் மீது கண் வைத்து

அச்சம் துளிர்த்த நொடியில்
திடுமென்று வெட்டிப்பிரிந்து
வேறுதிசை நோக்கி ஓடினாய்
திரும்பியும் பாராமல்

விடியல் கசிந்தபின்
நிச்சயம் நீ
பனங்காட்டிற்கு சென்றிருப்பாய்
என்ன நேர்ந்ததென்பதை
உறுதிப்படுத்தவேண்டி...

உன்
உள்ளங்கை ரேகைகளின்
சுவடுகள் நெளிகிற
என் உள்ளங்கை மீது
ஒளிர்ந்துகொண்டிருக்கிறது
நாகம் உமிழ்ந்த முத்து

செத்த பாம்பை புசிக்கவே
நீ
சபிக்கப்பட்டிருந்தாய்